‘De bank’ functioneert als het frame of de setting van de psychoanalytische behandeling. De bank is voor de psychoanalyticus als het glas voor de wijn: de setting die de kwaliteit van de wijn dan wel het psychoanalytische proces optimaal tot expressie doet komen. De bank faciliteert het zich overgeven aan, het in zichzelf keren, de nabootsing, de dyade met de ander. Hij faciliteert de confrontatie met de innerlijke kwetsbaarheid, de innerlijke kracht en groei potentie. Geen groei zonder pijn. De bank faciliteert de confrontatie met het verlangen en de wens, de confrontatie ook met pijn en genot, met haat en liefde.
Gewoon ’n mooie bank
Mijn bank vond ik in 2004 in Friesland. Nadat ik ‘chaise longue’ intikte op Marktplaats verschenen er meteen allerlei plaatjes op mijn computerscherm. Ik kon kiezen uit verschillende banken met de opstaande leuning aan de rechterkant. Met een busje ben ik door de polder naar Lemmer gereden, zodat mijn aanwinst na aankoop direct mee terug zou kunnen naar Amsterdam. Dat busje heb ik ergens verdekt opgesteld voordat ik aanbelde. Afkomstig uit een middenstandsgezin weet ik dat je je niet té gretig moet voordoen. Ik heb een goede koop gedaan. Er zijn banken voor meer de deur uitgegaan.
De aanschaf van mijn analysebank heeft niets met allerlei ingewikkeldheden te maken, ik vind hem gewoon mooi. Verder is het een puur praktische beslissing geweest. Vóór ik hem kocht, ben ik er natuurlijk even op gaan liggen. Hij stond bij particulieren in huis. Ze vonden het leuk dat een analyticus in hun bank geïnteresseerd was en dat de bank weer een functie zou krijgen.
Mijn chaise longue is vrij kort. Hij had wel iets langer mogen zijn, maar de patiënten passen zich aan. Lange mensen zitten wat rechter op, kleine mensen liggen wat meer onderuit. Ik weet niet hoe het komt, maar de mensen die ik in behandeling heb zijn eigenlijk allemaal net zo lang als ik, of iets kleiner. Ach, ik ben tevreden met mijn bank. Als ik er een had gevonden met een iets minder steile rugleuning dan had ik die genomen. Maar dit neemt niet weg dat ik tevreden ben.
Hopelijk iets lichts
Het is een antieke notenhouten bank, met houtsnijwerk. De pootjes lijken op dierenklauwen. De achterste hebben een iets breder middenstuk dan de voorste en hebben een andere vorm. Ik heb alles meteen laten opknappen en verversen. Het binnenwerk was nog van stro. Er zit nu schuimrubber in en de bank is helemaal opnieuw bekleed. Er ligt een losse doek op zodat mensen hun schoenen niet hoeven uit te trekken en zich niet schuldig hoeven te voelen als ze de boel vuil maken.
Voor de stof ben ik echt gevallen. In een deel van het goudgele velours is een Franse lelie geweven. De stof past voor mijn gevoel goed bij het frame van de sofa. Zo heb ik het in ieder geval uitgezocht. De stoelen zijn met dezelfde stof bekleed, maar dan in het rood. Ik heb er nog wel even over nagedacht of de rode stof op de bank moest. Maar dat zou te zwaar zijn geworden. Ik wilde de bank graag iets lichts laten houden. Dit geel heeft toch iets lichts. Dat hoop ik in ieder geval.